Tuesday, February 3, 2009

૩૨ કરોડ ૯૯ લાખ ૯૯ હજાર અને ૯૯૮ વાર્તાઓ લખાવાની બાકી છે...






ભારતની ભૂમિ વાર્તાઓ માટે ફળદ્રુપ છે. આપણાં દેશમાં દરેક વાત માટે વાર્તાઓ છે અને વાત ના હોય તેની પણ વાર્તાઓ છે. ૩૩ કરોડ દેવતાઓનો દેશ કે જેમાં દરેક દેવ પાસે પોતાની મહત્તા પુરવાર કરતી વાર્તાઓ છે, જેને લોકો શ્રદ્ધાથી સાચી માને છે. આપણાં દેશમાં લગભગ આટલી જ સંખ્યામાં લોકો ગરીબી રેખા નીચે જીવે છે. મારી વાત માનો તો તેમની પાસે પણ અચૂક એક વાર્તા હશે રોજીરોટી મેળવવાની જદ્દોજહેદની, અને આ વાર્તાઓ તો ગ્રીક ટ્રેજેડી કરતા પણ વધારે ટ્રેજીક હોય છે.
આપણાં દેશમાં દુનિયાના સૌથી લાંબા મહાકાવ્યો છે, અને એ પણ એક એવી ભાષામાં કે જે લુપ્ત થઇ ગઇ છે. ડઝન કરતા વધારે ઓફિશિયલ પ્રાદેશિક ભાષાઓમાં પણ વાર્તાઓની ભરમાર છે, બોલીઓ પણ બચી નથી શકી વાર્તાઓનાં વમળથી.
આપણાં દેશ કે જ્યાં દુનિયામાં સૌથી વધારે ફિલ્મો બને છે. દર વર્ષે હજારથી વધારે ફિલ્મો બનાવે છે આપણી ફિલ્મ ઇન્ડસ્ટ્રી અને એનાથી પણ વધારે રસપપ્રદ વાત તો એ છે કે આ બધી ફિલ્મો ડઝન જેટલી કથાવસ્તુઓ પર જ આધારિત હોય છે. હવે આટલી ઓછી કથાવસ્તુ પર આટલી બધી ફિલ્મો બનાવવી એ પણ એક જાતની કલા જ કહેવાયને...ભારતીય અખબારો પણ રસપ્રદ વાર્તાઓથી ખચોખચ હોય છે. આઠ કોલમની અંદર કંઇ કેટલીય વાર્તાઓનાં અંકુરો પડ્યા છે.
બાળમજદૂરોની સંખ્યામાં પણ આપણો દેશ કંઇ પાછળ નથી, અને એ પણ એવા સંજોગોમાં કે જ્યારે બંધારણ બધા બાળકોને ભણવાનો અધિકાર આપે છે. જ્ઞાતિ, જાતિ અને ધર્મની હજુ પણ બોલબાલ છે આ દેશના સામાજિક જીવનમાં, અને એ પણ એવા સંજોગોમાં જ્યારે દેશના પ્રધાનમંત્રી લધુમતિ કોમમાંથી આવે છે, સરંક્ષણ પ્રધાન ખ્રિસ્તી છે અને મુખ્ય ન્યાયાધીશ દલિત .મહિલાઓની સ્થિતિ આ દેશમાં બદતર છે. મહિલાઓ દલિતો અને કચડાયેલો વર્ગ ખાલી બંધારણનાં બે પુંઠા વચ્ચે જ સુરક્ષિત છે. દેશનાં રાષ્ટ્રપતિ એક મહિલા છે ત્યારે.
આપણાં દેશમાં લોકો હિંસાની ભાષા સહેલાઇથી સમજે છે, કે જ્યાં ગાંધી પેદા થયો હતો.
આ બધુ છે છતાં આપણે બેસ્ટ પ્રેક્ટિસમાં માનીએ છીએ, ભારત લોકશાહી દેશ છે.
આમઆદમીની રોજીરોટીનાં સંઘર્ષની અગણિત વાર્તાઓ અને વિરોધાભાસોથી ભરેલો છે આપણો દેશ.
કરોડો લોકો, કરોડો સપનાઓ અને કરોડો વિરોધાભાસ, કરોડો સંઘર્ષની ગાથા
સાહિત્ય માટેના બે મૂળ તત્વો સંઘર્ષ અને વિરોધાભાસ અહિં હાજર છે કરોડોની સંખ્યામાં..
જરૂર છે આમાથી ખાલી એક વાર્તા ઉઠાવાની...
હજુ તો ૩૨ કરોડ ૯૯ લાખ ૯૯ હજાર અને ૯૯૮ વાર્તાઓ લખાવાની બાકી છે...
વેલ ડન વિકાસ સ્વરૂપ અને અરવિંદ અડીગા


5 comments:

  1. I totally agree with you. India is full of stories, fables, folklores and fictions. No wonder that newspapers are also full of them, it is not their fault. We are used to reading newspapers who not only hype things unnecessarily but they also dig-out non-stories and work hard on converting them into stories. They also give false hope and help others mislead the masses. Yes, India is full of stories, newspapers are full of stories and I guess, there must be million stories which still to be written.

    ReplyDelete
  2. Right you are.Mera Bhaarat mahaan..

    ReplyDelete
  3. The country is going through a phase of insensitivity towards fellow beings. Your effort to understand and make people realise that every story is equally important is appreciating.

    ReplyDelete
  4. emotional અત્યાચાર - સરસ નામ. ઉર્વીશભાઇના બ્લોગ પરથી આ બ્લોગ પર આજે જ નજર પડી.

    આવતો રહીશ. આવજો.

    ReplyDelete
  5. Aashish....

    Let me confess something today .....I ama big fan of yours from the day one we met at Wide Angel....(U remember!!?) After that i am constantly following your columns. It always amazed me by your flow of writing...U say perfact story in simple and few words.

    Keep it up...!!

    Cheers...
    Dj Roopalee

    ReplyDelete